طبيعت، كلاس خداشناسى و ياد معاد
بسم الله الرحمن الرحيم. درسهايى از قرآن وطبيعت. اول كه خداوند همين طبيعت را كلاس خداشناسى گذاشته است. دائم گفته نگاه كن. به طبيعت نگاه كن. به زمين، به دريا، به ماه، به خورشيد، به شتر، به ميوه، به برگ، به گياه، به باران، يعنى طبيعت راهى براى توحيد است. اين يك مورد. راهى براى معاد است. مى‏گويد: اگر شك دارى كه ما زنده مى‏شويم يا نه، چطور درخت‏ها دوباره زنده مى‏شود؟ به همان دليل كه درخت‏هاى خشك دوباره در بهار سبز مى‏شود، به همين دليل هم انسان مرده زنده مى‏شود. يعنى اين طبيعت را فلش زده هم به سمت توحيد، هم به سمت معاد. براى تربيت هم گفته از طبيعت استفاده كن. حالا ما اين شاخه‏ى سوم را مى‏خواهيم. مقايسه انسان با طبيعت. درخت! موضوع اين است.
نگاهى به انسان و درخت. شايد سى تا نكته من در اين 20 دقيقه بگويم. كسى مى‏خواهد پاى تلويزيون بنويسد، بنويسد. چه كسى مسئول پارك‏ها و مسئول درختكارى و اينها است؟ سازمان فضاى سبز، يكى ديگر هم هست. به هر حال آنهايى كه مسئول هستند و مى‏خواهند يك كار فرهنگى بكنند، بسم الله! اين كار فرهنگى است. يك تابلو مجانى مى‏گوييم. اين را تابلو كنيد در اين بوستان‏ها بزنيم.